ความสำคัญของการใช้ภาษาสำหรับครู
รูปแบบการสื่อสารกับการจัดการเรียนรู้
แบ่งออกเป็น ๒ ลักษณะ ดังนี้
๑.การเรียนการสอนหรือการจัดการเรียนรู้ในรูปแบบการสื่อสารทางเดียวหรือการสื่อสารวงจรเปิด คือ การให้สิ่งเร้าแก่ผู้เรียนในรูปแบบการสื่อสารทางเดียว ซึ่งการสื่อสารนี้ผู้เรียนจะไม่มีการตอบสนองโดยตรงหรือผู้เรียนเกิดการแปลความหมายผิดทำให้เกิดการตอบสนองที่ผิดได้
๒.การเรียนการสอนหรือการจัดการเรียนรู้ในรูปแบบการสื่อสารสองทางหรือการสื่อสารวงจรปิดคือ ผู้สอนและผู้เรียนเป็นผู้มีบทบาทเป็นผู้รับละผู้ส่งได้ทั้งสองทาง ผู้เรียนจะมีการแปลความหมายและตอบสนองที่ถูกต้องมากกว่าการสื่อสารทางเดียว เพราะผู้สอนจะต้องเผชิญหน้ากับผู้เรียน จึงสามารถอธิบายสิ่งต่าง ๆ ได้
อุปสรรคของการสื่อสารในการจัดการเรียนรู้
๑. คำพูด
๒. ฝันกลางวัน
๓. ความขัดแย้ง
๔. การรับรู้ที่จำกัด
๕. สภาพแวดล้อมทางกายภาพที่ไม่อำนวย
๖. การไม่ยอมรับ
ปัจจัยที่ช่วยให้การสื่อสารในการจักดารเรียนรู้สัมฤทธิ์ผล
องค์ประกอบที่ใช้ในการสื่อสาร
ได้แก่
ภาษาที่ใช้ในการสื่อสาร
๒. ภาษาที่ไม่ใช้ถ้อยคำหรืออวัจนภาษา หมายถึง ท่าทาง แสงเสียง สี ลักษณะ ที่ไม่ใช่ตัวอักษรหรือคำพูด แบ่งออกเป็น ๗ ประเภท ดังนี้
๑. เทศภาษา คือภาษาที่เกดขึ้นจากลักษณะของสถานที่และเวลาที่บุคคลทำการสื่อสารกัน
๒. กาลภาษา คือ ภาษาที่เกดขึ้นจากลักษณะของกาลเวลาหรือใช้เวลาเป็นเครื่องแสดงเจตนาของผู้ส่งสาร
๓. เนตรภาษา คือ ภาษาที่เกิดจากการใช้ดวงตาหรือสายตาสื่ออารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด และความประสงค์
๔. สัมผัสภาษา คือ ภาษาที่เกิดจากการใช้อาการสัมผัส เพื่อสื่อสารความรู้สึก
และอารมณ์
๕. อาการภาษา คือ
ภาษาที่อยู่ในรูปของการเคลื่อนไหวร่างกายเพื่อสื่อสาร
๖. วัตถุภาษา คือ
ภาที่เกิดจากการเลือกวัตถุมาใช้เพื่อแสดงความหมายบางประการให้ปรากฎ
๗. ปริภาษา คือ ภาษาที่เกิดจากการใช้น้ำเสียงประกอบถ้อยคำ แบ่งออกเป็นความดัง
ความคุ้มแหลม ความเร็วจังหวะ ความชัดเจนอีกด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น